Voor de vrienden van Bioland
of Stilleven, maar niet heus
Overal pronkstukken, de pauwenstaart,
bloeiende toortsen van de kastanje of het
gouddraad in de tulbandman van Rembrandt.
Hier, midden in het land, pronkt grond,
als een tafelstuk bij een koninklijk diner.
Eerst een zweem van kleur op de keverbank,
dan in vol ornaat: ereridderkruid naast dove
disteldodde, echte wilgewortel en een harig
engelroosje. De baltsende fuut imponeert,
slaat zijn vrouw met een vers opgediept visje.
Zonder pracht en praal gebeurt het echte werk
ondergronds, luchtige gangen voor vrij gebruik,
voor het nut van het algemeen, gegraven door
een dienstbare arbeider, onooglijk vermomd.
Bestaat er zoiets als een koninklijke worm?
Monsters van een spade diep tonen krioelend
leven, de worm denkt niet na, de worm doet goed.
Mag voorgedragen voor een lintje, een ode aan
een vitaal lokaal klimaat. Toekomstig ridder in de
orde van de bodembalans, leve de pronkworm.
Hilde Slooff
